აშიშინდება მხურვალება ხორცის და მერე,
თეთრი არტახით გამიკრავენ მთრთოლვარე ხელებს,
გისოსებს მიღმა ჩაკეტავენ განწირულ ღრიალს
და დამწამებენ,რომ ხალხისთვის საშიში მქვია.

ახლოს მომიშვი,გადმოვღვარო სათქმელი უნდა,
მხოლოდ შენ იცი,გონწართმეულს რისი თქმაც მსურდა.
გულში ჩამიკარ, არსებობის ჩემის საწყისო,
რომ შენს სხეულზე დემონური ვნება გავსრისო,

გადახლეჩილა სული ტკივილით,
და მარილს აბნევს ჩემივე ნდომა.
მე წავალ როცა გადავიღლები,
როცა წასვლის დრო თავისით მოვა.

დავაჩქარე და ზურგი მაქცია,
ლექსმა, სიტყვამ და მზერით ნახულმა.
მე ვაგებ ისევ იმ ჩემს სამყაროს,
და შენით ვურჩევ უკვე სახურავს.

ნისლისფერ მთებზე ჩამოთოვს მალე,
ყვითელ ფერს შეცვლის თეთრი ნაბადი.
არ გეტყვი ვიცი- მშვიდობით-მეთქი,
უკეთესია გითხრა ნახვამდის...