შენ ნაწამები მისდევდი ბილიკს
და სიმწარისგან კვნესა აღმოგხდა...
ვინმემ რო გკითხოს _ღირს ტანჯვად განა?
_დედობისათვის?! ჰმ! _მერე რა მოხდა?! ტკივილისაგან ფერდაკარგული
სიმწრის ცრემლები სახეს გილბობდა;
შენი ცხოვრება, ვით ყველა ქალის,
დედობისაკენ წმინდად ილტვოდა... უფალმა მადლით აგავსო ისევ!
შვილისთვის დედას შვენის ქვითინი...
თვით ღვთისმშობელმა დაგადგა თავზე
შენ, გმირო!.. _დედის წმინდა გვირგვინი. შენი თვალები სხვაგვარად ბრწყინავს,
მათში მე ახლა სხვა რამეს ვხედავ;
შენი ღიმილით გამხნევებული
ასე მიმართვას თამამად ვბედავ _ულამაზესი სიცოცხლის მშობო,
შენ... ჩემო ლხინო დაჩემო სევდა
დე გიხაროდეს ჩემო ლამაზო
და მადლით სავსე პატარა დედავ!..
| 
