ხან შემოდგომის დარდი ვარ,
ხან გვირილების სიცილი,
ზოგჯერ სიკეთე გამათბობს,
ზოგჯერ ვკანკალებ სიცივით.

ზოგჯერ დაც კი არ მაჩვენებს
სულში გაჩენილ იარებს,
და ვიღაც უცხო,სულ უცხო
მოვა,დარდს გამიზიარებს.

ხან მეფედ მაქცევს განგება,
ხან მონადა ვარ ქცეული,
ხან გვერდით მიდგას სულ ყველა,
ხან ვრჩები სულ მთლად ეული.

...და მაინც ასე ვიქცევი,
მივყვები ჩემს გზას ოცნებით,
ხან ასეთი და ისეთი,
კიდევაც განვმეორდები...